Մեզնում շատերը դժգոհում են, որ ոչ մի ոլորտում մեզ մոտ փոփոխություններ ու առաջընթաց չկա, ոչ արդյունաբերությունն է տեղից շարժվում, ոչ գյուղատնտեսությունը, ոչ գիտությունն ու կրթությունը, հլա մի բան էլ հետ-հետ են գնում։
Կգամ անպայման: Կգամ, քանի որ դուք Իմ կարիքն ունեք: Մի շտապեք, երկար ժամանակով մնացեք Ինձ մոտ: Իմ այս արևալույսի, Իմ այս փառավոր մաքուր օդի, Իմ ներկայության ու Իմ խոսքի մեջ: Սրանք են, որ ինչ-որ մի ժամի օրը տոնական կդարձնեն անպայման:
Փառք Քեզ, Տեր Աստված, Դո՛ւ Ես Լույսն ու Հույսը Իմ․
Փառք ի բարձունս Աստուծոյ, եւ յերկիր խաղաղութիւն, ի մարդիկ հաճութիւն: Եւ օրհնութիւն քեզ ի բարձունս, օրհնեալ ես Տէր Աստուած մեր. օրհնեմք զքեզ եւ գովեմք զքեզ:
Սերիկի մասին նյութերի փնտրտուքի ընթացքում «Սովետական Հայաստան» օրաթերթում հանդիպեցի լրագրող Ա. Մեխակյանի 1971 թ. տպագրած ակնարկը, վերնագրված «Արվեստի ինստիտուտում» (թիվ 42, էջ 4): Կարճ բայց հետաքրքիր հարցազրույց կար Սերիկի հետ: Բովանդակությունից ու Սերիկի պատմածից պարզվում է, որ նա նոր նպատակներ ու ծրագրեր է ունեցել ապագայի համար:
ՈՒղիղ 15 օր է մնացել Ադրբեջանում արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններին։ Այս ընթացքում Բաքվի բռնապետի սցենարով չէին զարգանում արտաքին անվտանգային մարտահրավերները։ Առնվազն երկու անգամ Իրանից հստակ հայտարարություններ են գնացել, որ հարվածներ են հասցնելու Ադրբեջանի տարածքում տեղակայված օտար ուժերին...
Ռուսաստանը զանգվածաբար դատարկում է քաղաքացիական բնակչությունից Կուրսկի շրջանը։ Ուկրաինայի զորքի առաջխաղացումը թեպետ կասեցվել է, բայց նրանց հաջողվել է մեծ թվով տարածքներ գրավել։ Ռուսական իշխանության համար Կուրսկի շրջանի հսկայական հատված թշնամուն զիջելը մեծ խնդիր չէ, ասում են՝ ժամանակի հարց է, էլի հետ կվերցնեն։
8-րդ դասարանի պատմության դասագրքի գլուխներից մեկը վերնագրված է՝ «Արևելյան Հայաստանի բռնակցումը Ռուսաստանին», իսկ Թուրքմենչայի պայմանագիրը որակվում է որպես Արևելյան Հայաստանի «բռնակցում»...
Մինչ տարածվեց տեղեկատվություն այն մասին, որ 2025 թվականի հունվարի 1-ից Հայաստան-Իրան և Հայաստան-Թուրքիա պետական սահմանի պահպանությանը կմասնակցեն նաև ՀՀ Ազգային անվտանգության ծառայության Սահմանապահ զորքերը...